Słowa wypowiadane przez alienowane dzieci mają podwójne znaczenie. Pierwsze – to słyszalne – składane w bezradności i nieumiejętności poradzenia sobie z sytuacją. Drugie – te ukryte – stanowią rzeczywiste wołanie o pomoc, błaganie o zakończenie drenującego emocjonalność dziecka procesu alienacji rodzicielskiej, jednej z najbardziej okrutnych form przemocy psychicznej. Okrutnej, bo stosowanej przez najbliższe dziecku osoby, a realizowanej w celu osierocenia dziecka, pozbawienia go więzi z jednym z rodziców, bezpowrotnego okaleczenia jego/jej poczucia bezpieczeństwa, spokoju, odebrania szansy na równowagę w procesie rozwoju, wzrastania, życia po prostu.
Australijka Amanda Sillars została jako dziecko poddana tzw. porwaniu rodzicielskiemu i oddzieleniu od jednego z rodziców szczelnie wypracowanym procesem alienacji rodzicielskiej. Po latach Amanda otwiera swoje doświadczenie na świat, by mówić o zabójczych wręcz skutkach tego, czego doświadczyła, by uświadamiać, czym jest alienacja rodzicielska i jak zgubnie tragiczna jest w swoich skutkach. Doświadczona procedurami alienacji, przygotowała swoistą legendę pomagającą czytać słowa wypowiadane przez dzieci, które żyją pod presją tej formy przemocy psychicznej. Oto jej tekst wraz z podanym źródłem, tłumaczenie tekstu na język polski udostępnione przez pana Bartłomieja Gajowiec.
Źródło: https://www.linkedin.com/pulse/things-arent-always-appear-amanda-sillars/
Nienawidzę Cię…
Nie wolno mi Ciebie kochać…
Nigdy nie byłeś dobrym rodzicem.
Zmuszono mnie, bym zmienił w sobie swoją historię i nie wiem, jak naprawić szkody wyrządzone tą presją.
Nie chcę Cię widzieć, spotykać się z Tobą…
Chcę Cię widzieć, ale każde nasze spotkanie wywołuje ogromny żal we mnie, a po powrocie z naszych spotkań widze wyraźnie złość lub smutek, więc odpycham Cię od siebie by nie bolało mnie aż tak mocno…
To wszystko Twoja wina!!!
Boli mnie w środku, potrzebuję kogoś, by go obwinić za to i nie bardzo wiem, dlaczego to jesteś Ty.
To sa moje emocje, co Ty o nich wiesz…
Nie mogę już czuć ani myśleć za siebie, więc wszystkie myśli i uczucia, które mam nie są moje, proszę – zrozum.
Nie kłamałem…
Po każdym naszym spotkaniu poddawany byłem przesłuchaniu. Mówiłem im, co chcieli usłyszeć, by zdjąć z siebie ciężar ciśnienia. Przepraszam Cię, ale nie wiedziałem, co jeszcze mogę zrobić…
Nikt Cię nie lubi, nie masz nawet przyjaciół…
Przykro mi, że wszystkim wokoło nas naopowiadano kłamstw, a oni uwierzyli, nie zasłużyłeś sobie na to…
Nie idę dziś z Tobą…
Przepraszam Cię, ciśnienie osiągnęło za wielką siłę, proporcje wypadły poza rozsądek, łatwiej dla mnie będzie Cię nie widywać…
Odejdź!
Kiedy pojawiasz się, wzmagają ciśnienie jeszcze bardziej, więc się wycofuję, bo wtedy boli mnie mniej.
Nie Twoja sprawa, jakie oceny dostaję w szkole!
Twoje zainteresowanie moimi osiągnięciami wypełnia moje serce radością, ale nie wolno mi tego okazywać.
Nie kupuj mi żadnych prezentów!
Powiedzieli mi, że chcesz wkupić się w moją miłość i zdobyć ją prezentami. Ale czuję radość, gdy pozwolą mi zatrzymać otrzymane od Ciebie przemyślane prezenty…
Przestań dochodzić swoich praw drogami oficjalnymi, powodujesz, że oni tracą pieniądze i sprawiasz im przykrość.
Nie rozumiem tego, że fakt, iż walczysz o mnie ponownie w swoim życiu jest dobrem, które nie daje się wymierzyć.
Nigdy nie było Cię, gdy Cię potrzebowałem.
Bardzo chciałbym, byś tu teraz był, jak zawsze byłeś, tak czuły i kochający.
Nie dzwoń do mnie.
Ktoś stoi za mną i nasłuchuje, o czym rozmawiamy, zmusza mnie to, bym byl dla Ciebie nieprzyjemny i odrzucający.
Nie interesuje mnie, jak się czujesz i co czujesz!
Kiedy mówisz mi, jak Ci smutno, czuję winę i nie radzę sobie z nią.
Nie mów mi, co mam robić, nie jesteś już moim rodzicem..
Przepraszam za wszystko, co zrobiłem, to przecież nie moja wina, jestem w potrzasku.
Zostaw mnie w spokoju!
Jestem smutny i zły z powodu wszystkiego, co się dzieje wokół nas, ale proszę – nie opuszczaj mnie. Bądź blisko, nawet jeśli nie mogę do Ciebie sięgać…
Nie interesuje mnie, co się z Tobą stanie!
Chcę wiedzieć, co się dzieje w Twoim życiu, bo wtedy jesteś i w moim, jesteś blisko i czekasz na mnie, gdy nadejdzie ten moment, gdy wydostanę się z tego bagna.
Nie kochasz mnie i nigdy mnie nie kochałeś!
Proszę, nie poddawaj się, potrzebuję Twojej miłości.
Nie chcę z Tobą mieszkać@I don’t want to live with you…
Potrzebuję bardzo kogoś, kto zdejmie ze mnie ciężar,, z którym sobie nie radzę. Nie powinno się mnie zmuszać, bym wybierał pomiędzy rodzicami.
Ludzie zazwyczaj dostrzegają dziecko, które odrzuca rodzica. Dzieci żyjące w procesie alienacji rodzicielskiej funkcjonują w emocjonalnym bagnie, które zapewnia im emocjonalnie alienujący rodzic. Dzieci nie mogą już myśleć ani czuć za siebie, przejmują emocje i rozporządzenia rodzica przemocowego i traktują je, jak swoje. Żyją przyczepione na siłę do rodzica molestującego.
Amanda Sillars, dziecko porwania rodzicielskiego i alienacji rodzicielskiej, obecnie edukator w kwestii zapobiegania powstawaniu i działaniu syndromu oddzielenia od drugiego rodzica (PAS – Parental Alienation Sydrome)
